دَجّال و سُفیانی كیستند ؟

دَجّال و سُفیانی كیستند ؟

یكی از نشانه های ظهور حضرت مهدی (ع) خروج دجال و سفیانی است ، و این دو به دست سپاه آن حضرت كشته می شوند ، سوال اینجاست که اینها چه كسانیند؟ و در كجایند و چگونه كشته می شوند؟

مطابق پاره ای از روایات ، در آستانه قیام حضرت مهدی (ع) افراد كذاب و دروغگو پرچم مخالفت با آن حضرت بلند می كنند ، دو نفر از آنها كه از سرزمین شام و فلسطین بر می خیزند ، دجال و سفیانی می باشند ، این دو نفر در حقیقت دو طاغوت سركشی هستند كه با دار و دسته بسیار خود به عنوان ضد انقلاب ، شورش می نمایند .
دجال که یك نفر طاغوت فریبكار و حلیه گر است ، با ترفندهای خود ، جمعیتی را به دور خود جمع می كند و به مخالفت بر می خیزد ، بعید نیست كه او یكی از طاغوتهای صهیونیست باشد. (من قریه تعرف با لیهودیه (بحارالانوار ، ج52 ص194)
امیرمومنان علی (ع) در ضمن خطبه ای فرمود : حضرت مهدی با یارانش از مكه به بیت المقدس می آیند و با دجال و ارتش او می جنگند ، و آنها را تار و مار می كنند و خود دجال نیز به هلاكت می رسد .
و مطابق روایتی ، دجال را دستگیر كرده و در محل كناسه كوفه به دار می زند .
از روایات استفاده می شود ، دجال مردی لوچ است ، و ادعای پیامبری و خدایی از راه حلول می كند و با جادو و شعبده و تصرف در چشمها ، مردم را به سوی خود جذب می نماید .
پیروان او بیشتر از اراذل و اوباش و طبقات آلوده از یهود و زنهای ناپاك و فرزندان آنها می باشند .
حضرت عیسی (ع) به كمك حضرت مهدی (ع) می آید ، و در كشتن دجال شركت می كند ، و مردم و شهرها را از فتنه و آشوب او نجات می دهد .
‹‹سفیانی›› طاغوت دیگری که در چهره مقدس نماها ظاهر می گردد ، از نسل عتبه بن ابوسفیان است ، چهره اش سرخ مایل به زرد می باشد ، ذكرش به : « یارب یارب یارب » بلند است ، و آنقدر بی رحم و پلید است كه كنیزش را كه از او بچه دار شده زنده به گور می نماید .

جنایات سفیانی و گسترش آن جنایات در خونریزی فساد ، بسیار است .
پیامبر (ع) فرمود : سفیانی از وادی یابس (اطراف دمشق) با سپاه خود ، وارد دمشق می شود ، دو لشكر تشكیل می دهد ، یكی را به سوی مشرق (كوفه و اطراف آن) می فرستد ، و دیگری را به سوی مدینه حركت می دهد ، لشگر اول در كوفه و بغداد ، به كشتار و جنایات عظیم دست می زنند .
لشكر دومش به سوی مدینه رهسپار می گردد ، و سه شبانه روز در آنجا به قتل و غارت می پردازد ، سپس برای جنگ با سپاه مهدی (ع) به سوی مكه حركت می نماید ، در مسیر راه وقتی كه به سرزمین ‹‹بیداء›› می رسد ، جبرئیل به فرمان خدا آن چنان به آن زمین ضربه می زند ، كه همه آنها جز دو مرد ، در آن زمین فرو می روند و نابود می شوند. (بحارالانوار ، جلد 52 ، ص186)
سرانجام حضرت مهدی (ع) با سپاه خود از جانب كوفه به سوی سفیانی كه در اطراف بیت المقدس ، موضع گرفته ، حركت می كند ، و پس از گفتگو و مذاكرات ، سرانجام جنگ خونینی بین سپاه حضرت مهدی (ع) و سپاه سفیانی ، رخ می دهد ، و سپاهیان حضرت مهدی (ع) پیروز می شوند ، و زمین از لوث وجود سفیانی و پیروان پلیدش ، پاك می گردد .
و مطابق بعضی از روایات ، سفیانی به دست یاران مهدی (ع) اسیر و دستگیر شده به فرمان حضرت مهدی (ع) گردنش را می زنند و روی سنگی كه در محل ورود به بیت المقدس قرار دارد ، اعدام و كشته می شود .
قابل ذكر است كه یكی از سپاهیان مخالف ، سپاه ‹‹بتریه›› است ، كه متشكل از ده هزار نفر، در مسیر كوفه به جنگ سپاه امام (عصر) می آیند و همه آنها به دست پر توان یاران مهدی (ع) به هلاكت می رسند .