بخش دوم از سلسله مقالات سیدالشهدا(ع) در جبین امام زمان(عج):
وقتی به اوصاف برآمده از زبان امام عصر علیه السلام درباره‌ی امام عشق - حسین بن علی علیه السلام – بنگری ، محبت بی انتهای مهدوی را نسبت به پدر بیشتر در می‌یابی.
السلام علیك سلام العارف بحرمتك المخلص فی ولایتك . (1)
سلام بر تو ! سلام بركسی كه مقام تو را می‌شناد و در دوستیش به تو خالص است .
مولای ما خود را ولی مخلص سید الشهداء علیه السلام می‌داند و به او می‌گوید كه حرمت و مقامش را می شناسد و با محبت او به خدایش تقرب می‌‌جوید . امام عصر علیه السلام مصداق این فرموده است :
أحب الله من أحب حسیناً ...(2)
خدا دوست دارد دوستدار حسین را
] پدر جان![ تو وفادار به امانت‌ها ،
دوستدار خوی‌های نیكو ،
صاحب كرامت‌های آشكار ،
نماز شب گزار تاریكی‌ها ....
صاحب رتبه‌های بلند ،
مقامهای فراوان ،
سرشت‌های ستوده ،
دارای موهبت‌های بسیار ،
بردبار رشید ،
توبه‌گر سخاوتمند ،
و دانا و استوار ] بودی [ ... (3)
عمق مصیبت بسته به معرفت
می‌دانی كه محبت و معرفت با هم ارتباط مستقیم دارند هر چه بیشتر نیكویی‌های كسی را بشناسی و از منزلتش آگاه‌تر باشی و والاییش برایت درك نمودنی تر باشد ، محبت به او آتشین‌تر و داغ‌تر است و مگر زیر سقف گیتی كسی را در معرفت به سید الشهداء نظیر صاحب الزمان علیه السلام سراغ داری ؟ وقتی این آتش محبت سر برداشته باشد و این پیوند و وابستگی شدید قرن‌ها بر قرار باشد ، وقتی قلب صاحب ما با هر تپش حسین حسین كند و سینه‌اش مالامال از عاطفه و مهر به پدر باشد ، تو فكر كن كه چه حالی خواهد شد وقتی مصیبت پدر به سرش بیاید ! آن هم چه مصیبتی كه :
ما اعظمها و اعظم رزیتها فی الإسلام (4)
چه بزرگ است این مصیبت و اندوه آن در اسلام !
آن روز كه اباعبدالله علیه السلام و فرزندان و فدائیانش ، در صحرای كربلا تشنه و تنها می‌جنگیدند ، بر پهنه‌ی زمین ،همانند و هم ردیفی نداشتند . برگزیدگان و یكتایان و دست چین‌های خداوند ، آن روز سر باختند، آن هم چه سرباختنی و چه به خون غلتیدنی ! پس نه آن انسان‌های بی‌بدیل جایگزین داشتند و نه فاجعه‌ای كه بر سرشان آمد هرگز مكرر شد .
گذار امام عصر علیه السلام در مصیبت امام حسین علیه السلام
این است كه داغ كربلا آه از نهاد مولای ما برآورده است و او را شب و روز به گریه و افغان وا داشته است :
] سلام بر تو [ سلام كسی كه قلبش به مصیبت و سختی تو زخمی و مجروح است و اشكش در هنگام یاد كرد تو ریزان ، سلام دردمند و محزون و شیدای سیه روز ،
سلام كسی كه اگر با تو در كربلا بود تو را با جانش از تیزی‌های شمشیرها نگه می‌داشت و باقیمانده‌ی عمرش را برای تو در معرض مرگ می‌انداخت و در پیش رویت كارزار می كرد و تو را در برابر آنانی كه بر تو هجوم آورده و شوریده بودند یاری می‌كرد و روح و جسد و مال و فرزندش را فدای تو می‌نمود ، و روحش فدای روحت باد و خانواده‌اش نگاهدار و مدافع خانواده‌‌‌ات .
پس اگر روزگار ولادت مرا به تاخیر انداخته و مقدرات ، مرا از یاریت دور كرده است و برای كسانی كه با توكارزار كردند ستیزگر نبودم و با كسانی كه با تو دشمنی كردند نجنگیدم ، پس صبح و شام برایت ناله می‌كنم و جای اشك برایت خون می گریم .
به خاطر حسرت بر تو واندوه به آنچه تو را گرفتار كرد و شعله‌ور و در سوز و گداز تا اینكه از بی‌قراری سختی‌ها و مصیبت‌ها وغصه‌ی اندوهگینی ( به خاطر از دست دادن فرصت‌ها ) بمیرم ... (5)
خون به جای اشك ! این نه مبالغه كه واقعیت است ، این ندبه و زاری ، این افسوس و تاسف آنقدر فزونی می گیرد كه سفره‌ی اشك برای امام زمان علیه السلام از صبح تا شام گسترده است .
او از طرفی خاطرات تلخ كربلا را مرور می كند و رنج‌ها و سختی‌های آن را به یاد می آورد و رنج می‌كشد ، و از سویی دیگر این تاسف جانش را میخراشد كه از آن صحنه‌ی كارزار عقب افتاده و دست تقدیر نگذاشته كه آنجا خود را سپر بلای پدر كند و از حریم اودفاع نماید و عمر و مال و جان و زن و فرزند را فداییش سازد .
حسرت و افسوس عقب ماندن و داغداری و سوز صحنه‌ها چه با قلب رئوف مولای ما می كند ؟ و چه خشمی را در جان او برآشفته می كند و چه حرارتی را به جان او تحمیل می‌‌نماید ؟
و مگر نشنیده‌ای :
« إن لقتل الحسین حراره فی قلوب المؤمنین لاتبرد ابداً » (6)
برای شهادت حسین حرارتی سرد ناشدنی در قلب‌های مومنان است .
و مگر نمی‌دانی كه پیشانی اهل ایمان در این روزگار سر به كدامین قدم می‌ساید ؟ پس این كوره‌ی حرارت را خون عزیز پرده نشین ما شرر آلود می‌كند و آتشفشان این گداز از سینه‌ی او نشأت می‌گیرد .
خواسته‌ی امام عصر علیه السلام پس از ذكر مصائب
اینچنین است كه حضرتش در قنوت پس از این زیارت ، از خدای متعال چنین می‌طلبد:
اللهم إنی أسئلك بحق هذا الإمام فرجاً قریباًو صبراً جمیلاً و نصراً عزیزاً (7)
خدایا ، به حق این امام - سیدالشهداء - از توگشایشی نزدیك ، صبری زیبا و پیروزی سربلند می‌خواهم .
امام عصر علیه السلام از خداوند برای این مصیبت صبر جمیل می‌طلبد . صبری كه شكایت از ناشكیباییش را مولای ما به هیچ مخلوقی نمی‌گوید و فقط با خالقش در میان می‌گذارد و گشایش و فرجی نزدیك می طلبد و فتح و پیروزیی سربلند در راه انتقامش و موفقیت خونخواهیش از قاتلان پدر !
او این دعا را به من و تو نیز سفارش كرده است :
إنی لأدعو لمؤمن یذكر مصیبه جدی الشهید ثم یدعو لی بتعجیل الفرج و التأیید (8)
من برای كسی كه مصیبت جدم سید الشهداء را یاد كند و سپس برای تعجیل فرج و تأیید امر من دعاكند ، دعا خواهم كرد .
خواسته‌ی فرشتگان عزادار امام حسین علیه السلام
السلام علی من بكته ملائكه السماء (9)
وقتی امام حسین علیه السلام مظلومانه و غریب به شهادت رسید ، ضجه‌ی فرشتگان و ناله و فریاد آنان بلند شد ، خطاب به خداوند عرضه داشتند :
بارالها ! ای سرور ما ! آیا غافلی از آنكه برگزیده و فرزند برگزیده و بهترین آفریده‌ی تورا كشته است ؟
خدای متعال فرمود :
«ای ملائك من آرام گیرید، قسم به عزت و شكوهم كه از آنان انتقام خواهم گرفت هر چند پس از مدتی »
سپس خدای متعال از ] وجود نورانی [ ائمه علیهم السلام برای ملائك پرده برداشت ؛ فرشتگان شادمان شدند ، یكی از آن ( بزرگواران) در آن میان ایستاده بود و نماز می‌خواند. خدای متعال فرمود :
« با این ایستاده مرد از آنان انتقام می‌كشم .» (10)
پی نوشتها :
(1) بحارالانوار ، ج 98 ، ص354 ، زیارت امام حسین (ع)-مفاتیح الجنان ، زیارت امام عصر(ع) در روز جمعه.
(2) بحارالانوار ، ج 37 ، ص74.
(3) بحارالانوار ، ج 101 ، ص 317 تا 327.
(4) زیارت عاشورا ، مفاتیح الجنان .
(5) بحارالانوار ، ج 101 ، ص 317 تا 327.
(6) مستدرک الوسائل ، ج 10 ، ص 318.
(7) بحارالانوار ، ج 101 ، ص 317 تا 327.
(8) مکیال المکارم ، ج 2 ، ص 46.
(9) بحارالانوار ، ج 101 ، ص 317 تا 327.
(10)مکیال المکارم ، ج 1 ، ص 129.
زندگینامه امام زمان(عج)